Βροχερό απόγευμα Οκτωβρίου, συνοδεία λευκής γερμανικής μπύρας, με μια παρέα πενηντάρηδων, full συνδεδεμένων στο wifi του καταστήματος, να εκφράζουν παράπονα και μόνο παράπονα για τα έφηβα παιδιά τους. Να λένε, να λένε, που δεν κάνουν αυτό, που δεν κάνουν εκείνο, ...

Τώρα λοιπόν που μεγάλωσα; Τώρα που δεν υπάρχουν πια δικαιολογίες ; Τώρα που αν χτυπήσω και ματώσω (κυρίως στην καρδιά) δεν χωρούν παρηγοριές τύπου «μέχρι να μεγαλώσεις θα γιάνει;». Ναι… μεγάλωσες, δεν δακρύζεις πια καταπίνοντας τις λέξεις σου μαζί με ...

 “Και τότε, μια μέρα ανακαλύπτεις, ότι δέκα χρόνια έχουν περάσει κι είναι πίσω σου. Κανείς δεν σου είπε πότε να τρέξεις. Έχασες την πιστολιά του αφέτη”. Αυτά λέει σε ελεύθερη μετάφραση μια στροφή από τους στίχους ενός παλιού τραγουδιού. Το Time ...

  Κόκκινη γραμμή σε πράγματα που σε φέρνουν με την πλάτη στο πάτωμα. Κόκκινη, σαν το χρώμα των μαλλιών σου, θυμάσαι; Πιθανότατα όχι, αλλά κουβέντα να γίνεται. Στο θέμα μας λοιπόν… Κάπως έτσι σκέφτηκα και αποφάσισα να βάλω ένα τέλος ...

  Ένα ποτήρι έσπασε! Μια φωνή γεμάτη απόγνωση έσκισε στα δύο τη σιωπή. “Φοβάμαι δεν το καταλαβαίνεις;¨ Στο άκουσμα της οι σκιές ενώθηκαν. Πήραν τη μορφή λύκου. Έτοιμος να της χιμήξει και να ξεσκίσει ό,τι είχε απομείνει όμορφο και αθώο ...

Λοιπόν μετά από ένα σωρό συμβουλές και κολοκύθια τούμπανα που εγώ τα διάβασα, εσύ τα διάβασες, αυτός, αυτή, αυτό, τα διάβασε, κατέληξα στη μία και μοναδική λύση αυτοβελτίωσης που κάποιες φορές πιάνει, ώστε κι αν δεν θεραπεύεται η υστερία, τουλάχιστον ...